Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Duo Reges: constructio interrete. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?

Summus dolor plures dies manere non potest? Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.

Sed tamen nonne reprehenderes, Epicure, luxuriosos ob eam
ipsam causam, quod ita viverent, ut persequerentur cuiusque
modi voluptates, cum esset praesertim, ut ais tu, summa
voluptas nihil dolere?

Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e
Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate.

Iam in altera philosophiae parte. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quis istud possit, inquit, negare? Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Bonum integritas corporis: misera debilitas.

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.
Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.
Cum praesertim illa perdiscere ludus esset.
Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;
Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare?

Cur deinde Metrodori liberos commendas?
Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.
Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet?
Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.
Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.

Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;

Recte dicis;: An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?
Respondeat totidem verbis.: Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium.
Bork: Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.
Quare attende, quaeso.: Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?